Bazen çok yönlü çalışan bir zihin için, her zaman iyi sonuçlanan eylemlere sebep olduğunu söyleyemeyiz. Mantık aramak, anlamaya çalışmak ve olası bütün sebepleri düşünerek 'anlayışlı olmak' bu eylemlerden bir tanesi diyebilirim. İnsanlar bu özelliğinizi fark ettiği anda, iyi niyetinizi defalarca suiistimal edebiliyor. Bunun olmaması için biraz kendinizi düşünmeniz gerekiyor.
Size karşı gerçekleştirilen her tutumun arkasında, karşıdakinin kişisel sebepleri olabileceğini düşünmek, bir zaman sonra aptallık olarak nitelendirilebilecek bir zayıflığa dönüşüyor. Nitekim aynı aptallığı siz göremiyorsunuz. Yani aynı anlayışı siz göremiyorsunuz. Ne kadar anlayışlı olursanız, ulaşılır olmanız o kadar kolay oluyor ve aynı anlayışı siz göremediğiniz zaman, üzülüyorsunuz.
Bu konuda biraz daha gayret göstermenin vakti, gelmiş de geçiyor bile...
Nasıl ki karşınızdaki insan; akraba, sevgili, eş, çalışma arkadaşı, normal arkadaş fark etmiyor, bir insan olabilmenin çabasını veriyorsa, bu çabayı sizin de verdiğinizi hatırlamanız ve hatırlatmanız gerekiyor. Kolay hayır diyebilmek, sınırları koyabilmek çok önemli! Nasıl olsa kendimi anlatırım ve anlayış görürüm diyerek size her geldiklerinde, gözlerinizi açmanız gerekiyor! Bu defa öyle olmamalı...
O sıralarda, kendi hayatınızda gerçekleşen birçok soruna rağmen, nasıl anlayışlı olmayı becerebiliyorsun diye kendinize sorun, inanın ben soruyorum. Dünyanız başınıza yıkılmış olsa bile, karşıdaki insana bundan bahsedemeden onun sorunları ile cebelleştiğinizi fark ettiğiniz anda, hayatta, nasıl, nerede ve kim olarak durmanız gerektiğini sorgulamanız gerekiyor.
Motivasyon sağlayan, dert dinleyen, anlayış gösteren bir insan olarak bilinmeniz iyi bir şey, fakat siz bütün bunları nereden sağlıyorsunuz peki? Tek başınıza güçlü olmaya çalışırken, kendi yarattığınız bu güçten faydalanılması zorunuza gidiyor olabilir. Buna izin verip vermemek tamamen sizin elinizde, fakat bu sefer de insanlar size değiştiğinizi söyleyerek sizi manipüle edebilir. Bunu umursamayacak olgunluğa sahipsiniz.
Anlayışlı olmak, anlayışlı bir insan olmak iyi bir şey, çünkü karşınızdaki kişiye güveniyor, suiistimal edilmeyeceğinizi düşünüyorsunuz. Kendi sorunlarınızı, kendi isteklerinizi bir kenara bırakıyor ve anlayış gösteriyorsunuz. Fakat nedense çoğu zaman o anlayışı siz göremiyorsunuz, üzücü olan kısım bu aslında. Üzücü olan, anlayışlı olduğunuz için her şeyi normal karşılamanızı beklemeleri. Size karşı yaptıkları saygısızlıkları ya da hataları, açıklayarak, anlayış bekleyerek her şeyi yoluna koyacaklarını düşünmeleri.
Anlayışın da bir sınırı olduğunu, tahammül noktasının çok zorlandığında yeniden kurulmamak üzere yıkılabileceğini hesaba katmıyorlar. Bir insanı tek kalemde silen bir insan olmadım hiç; birikir, birikir, birikir ve en sonunda ise artık tahammül edemeyeceğim bir noktaya gelir, işte o zaman silerim. O zamana kadar öyle sabırlı bir insanım ki, ben bile hayret ediyorum. Zaten hayatımda çok fazla insan yoktur. Açıkçası kimseyle yakın olabilen bir insan değilim.
Bu yazıyı yazmamdaki amaç nedir? Demek istiyorum ki...
Anlayış budalası olmaktan vazgeçin. Hep dinleyen taraf olmaktan vazgeçin. Kendinize önem verin ve siz başkalarına vakit ayırırken, başkalarının size vakit ayırmıyor olmasını en büyük sebep olarak kabul edin. Bunu kolaylıkla fark edebilirsiniz. Siz aradığınızda ulaşılabilir olmayan kişilere, sizi aradığında ulaşılabilir olmayın. Kibarlıktan dolayı nasıl olduğunuzu sorduklarında teşekkür edin sadece.
Çoğu insan karşıdaki kişinin nasıl olduğunu, neler yaşadığını, nasıl hissettiğini merak etmez ve bu yüzden de pek umursamaz. Kibarca, nezaketen nasıl olduğunuzu sorduklarında içinizde hissedersiniz bunu. Emin olun, hissedersiniz. Gerçekten merak etmezler, gerçekten umursamazlar, gerçekten sormak istemezler. Hissedersiniz bunu içinizde. Gerçekten nasıl olduğunuzla ilgilenen insanlar çok azdır, tek bir soruya olan ihtiyacınızı görebilirler ve gerçekten de merak ettikleri için, "Nasılsın?" derler. Bu öyle güzel bir şey ki. İnsana öyle iyi gelen bir durum ki. Bunu her insan yapmaz. Çoğu insan çıkarları için iletişim kurar sizinle, bu hep böyledir. İşte bu yüzden...
Anlayış gösteren taraf yalnızca siz olmayın. Sizin hayatınızda anlayışa ihtiyaç duyduğunuz anlar yok mu? Belki de ağır olacak ama, anlayış göstermeyen insanları hayatınızdan çıkarın çünkü anlayış göstermeyen insan size değer vermiyor demektir. Bu ağır bir yargı olabilir, fakat başka bir açıklaması da yok bana göre.
Eğer anlayış gösteren taraf hep sizseniz, buna rağmen aynı şeyler tekrar tekrar vuku buluyor ise ve yine anlayış göstermeniz isteniyor ise, nerede hata yaptığınızı bir düşünün. Şu durumdan çok ama çok eminim ki; anlayış gösteren insanlar gösterdikleri anlayışın çeyreğini bile görmüyordur. Buna rağmen hala nasıl anlayışlı olabiliyoruz, onu da bilemiyorum ancak bu değişmeli, bunun farkındayım. İnsanların bencillikleri bazen çok canımı sıkıyor, bunu kabul etmem gerek. Ben bencil bir insan olamadığım için galiba biraz da bu öfke. Bencil olabilmeyi isterdim.
Annem bile bazen çok sağduyulu olduğum için bana kızıyor. Ona göre herkes ve her durum sağduyuyu hak etmiyor. Belki de haklıdır. Böyle bir insan olmaktan yoruldum galiba. Fedakâr olmak istemiyorum. Gösterdiğim anlayışlar, ruhumda çürümeye neden oluyor bazen çünkü aynı anlayışı ben göremiyorum.
Keşke insan değil de, minik bir kuş olsaydım bu hayatta. Gökyüzünde özgürce süzülürken, tek korkum bir başka yırtıcı kuş tarafından öldürülmek olurdu. Bu kadar içim sıkılmaz, insanlardan soğumaz ya da insanlığa olan inancımı yitirmezdim. Çoğu insan ince bir sohbetin değerlerinden o kadar bihaber ve umursamaz ki, ne desem bilemiyorum. Galiba kendim gibi birisini bulsam saatlerce sohbet edebilirdim. İnsanın kendisi ile konuşması da bir süre sonra tatmin etmiyor çünkü. Hiç kendinizle konuşur musunuz?
Bunu ben çok yaparım, size de tavsiye ederim.
Hakkımızda hayırlısı.
Hadi sıcak bir kahve içelim. Bu havalarda çok iyi gidiyor. Acaba sizler neler içiyorsunuz? Salep? Çikolata? Çay? Hepsini severim ama damağımda leziz bir tat bırakan hep salep olur. Keyifli günleriniz olsun.
Sevgilerimle...